Zuid Sulawesi Maros en Sengkang juli 2014

Zuid Sulawesi 28-30 juli 2014

Maros en Sengkang

Maros
Al vroeg in de ochtend vlogen we vanuit Manado naar Makassar. Daar werden we opgehaald door een gids met chauffeur om naar Maros te gaan. Maros behoort tot het nationaal park Bantimurung Bulusaraung dat bekend staat om zijn kalksteen rotsen/karstgebergte. En ook hier waren we weer onder de indruk van de mooie natuur. We wandelden via rijstvelden, kalksteenrotsen en kleine dorpjes naar een kleine grot met een aantal prehistorische tekeningen. Onderweg gingen we nog op de thee bij mensen thuis. De mensen in dit gebied leven nog erg primitief. Ze hebben bijvoorbeeld geen badkamer en toilet. En er is weinig luxe te vinden. Het leek net of we een stap terug in de tijd zetten. Doordat deze dag het einde van de Ramadan was (Idul Fitri) was iedereen netjes gekleed en in feeststemming. Mensen gingen bij elkaar op bezoek om dit feest gezamenlijk met familie en vrienden te vieren. Onze gids van vandaag kon ons niet zo goed bijhouden….. Ze was een dame op leeftijd en slecht ter been. Daarnaast hield ze ontzettend van lekker eten, zodat ze het liefst ergens ging zitten om wat te eten….. En er was overal eten in overvloed vanwege het suikerfeest. We besloten om maar in ons eigen tempo te genieten van al het moois wat we onderweg zagen. Na de thee gingen we op weg naar de grot. Dit was geen gemakkelijk begaanbare weg en onze gids bleef bij het gezin waar we op de thee waren. De vrouw des huizes leidde ons naar de grot en liet ons de indrukwekkende prehistorische tekeningen zien. Ze vertelde dat zij als 7-jarig meisje deze tekeningen ontdekt had. Toen we weer terugkwamen bij haar huis, kwam de gids weer met ons mee. We voeren met een klein bootje terug door een prachtig groen landschap met kalksteenrotsen. Als de gids niet zoveel aan het woord was, was het een vredig en sereen tochtje geweest….. Need we say more? Ondanks dat, konden we toch genieten van al het moois. Na deze boottocht werden we opgewacht door de auto met chauffeur. Deze chauffeur, Nur, zou een kleine week bij ons blijven om ons te vervoeren naar Sengkang en vervolgens Toraja-land. Op het programma stond dat we op weg naar Sengkang bij een lokale familie zouden eten. Onze chauffeur nodigde ons echter uit om bij hem thuis te eten. Vanwege het suikerfeest was er een feestelijk maal bereid. Ook kon hij bij deze voor hem belangrijke feestdag toch ook nog even bij zijn familie zijn. We werden hartelijk welkom geheten door zijn familie en hebben overheerlijk gegeten en gesnoept van al het lekkers. Niets was hen teveel! En ook het feit dat Johannes Bahasa Indonesia spreekt, kwam hier weer erg goed van pas. Zo konden we ook echt in gesprek gaan met deze mensen. Een bijzondere ervaring om een beetje deel te mogen nemen aan dit voor Moslims erg belangrijke feest.

Sengkang
Na het eten vervolgden wij onze weg naar Sengkang. Deze rit duurde zo’n 4 uur. We reden door een prachtig berglandschap. Vroeg in de avond kwamen we in het hotel aan waar we die nacht zouden overnachten.
De volgende ochtend werden we opgehaald door een gids. Aan de overkant van het hotel stapten we aan boord van een kleine gemotoriseerde kano voor een boottocht over het Tempemeer. Het is een meer dat vooral tijdens en na de regentijd een hoog waterpeil heeft. Daarna loopt de waterstand terug en wordt drooggevallen grond weer verbouwd. Dit jaar had het langer geregend dan normaal, zodat de waterstand vrij hoog was. Onderweg zagen we vele prachtige watervogels waar het Tempemeer onder andere bekend om staat. En ook zagen we drijvende gras- riet- en waterhyacintvelden die op hun plaats worden gehouden door bamboestokken. Voordat we het open meer op gingen, voeren we langs een soort drijvende vismarkt waar de lokale bevolking hun vangst aan de man bracht. Op het meer zagen we dan ook veel vissers in hun kleine gemotoriseerde kano’s. Na een tijdje op het meer gevaren te hebben, kwamen we bij de drijvende huizen aan. Verschillende huizen waren aan het ‘ verhuizen’. De huizen lagen op dit moment nog dicht bij de kant vanwege het onrustige weer dat er geweest was, maar werden nu verderop het meer verplaatst waar het water dieper was. Op een van deze drijvende huizen werden we hartelijk ontvangen. We mochten het huis even bekijken, ook dit was weer erg primitief. We namen plaats op het voordek waar we getrakteerd werden op een kopje thee met allerlei lekkers. Op een gegeven moment kwamen er een aantal bootjes en mannen aan. Het bleek dat het huis waar we te gast waren op dat moment ‘ verhuisd’ zou worden. Het was erg interessant om te zien hoe vakkundig deze mannen/jongens te werk gingen. Met drie bootjes werd het huis verplaatst naar de gewenste plek. En na een tijdje zaten we nog steeds heerlijk relaxt op het zelfde voordek, maar hadden we ineens een heel andere panorama. Bijzonder om hiervan getuige te zijn geweest, maar vooral mooi om te zien dat de mensen elkaar onderling allemaal helpen om hun huizen te verplaatsen. Wat een saamhorigheidsgevoel. Na een hele tijd heerlijk en ontspannen op het voordek gezeten te hebben, voeren we weer terug over het meer. De wind stond nu anders en we werden getrakteerd op een heerlijk verfrissende douche gedurende de terugtocht. De gids ging voor we afscheid van hem namen, nog met ons mee naar een plek waar zijde geweven werd. Sengkang en de omringende dorpjes staan namelijk bekend om hun zijde-industrie. Hierna gingen wij met onze eigen chauffeur Nur op weg naar Tana Toraja. Een rit van zo’n 5 uur. Daarover de volgende keer weer meer!