Van Malino naar Bira en weer terug naar huis

Zuid Sulawesi; van Malino naar Bira en weer terug naar huis 12-18 augustus 2014

Vroeg in de middag vlogen we vanuit Palu naar Makassar. Daar werden we opgehaald om naar Malino te rijden. Een rit van zo’n 3 uur. Het duurde al ruim een uur om Makassar uit te komen (wat zijn we blij dat we de steden deze reis zoveel mogelijk hebben kunnen mijden). Malino is een bergoord aan de voet van Gunung Bawakaraeng en ligt zo’n 70 kilometer ten oosten van Makassar. Door het koele klimaat (hoogte ongeveer 1000 meter) en de ligging relatief dichtbij de stad Makassar, was Malino vroeger een geliefd recreatieoord voor de Nederlanders. In 1946 is hier de ‘Conferentie van Malino’ gehouden waarbij het (Nederlandse plan) tot vorming van een federatieve staat werd uitgewerkt. En nog relatief kort geleden hebben de vredesonderhandelingen voor de gebieden rond Poso en de Molukken hier plaatsgevonden. Malino is echter nog steeds een recreatieoord; nu voor de welgestelde burgers van Makassar die hier vaak een buitenhuis hebben. In de weekenden is het dan ook druk in Malino. Wat ons opviel toen we naar onze verblijfplek op Malino reden was dat we voor het eerst (dat het ons in ieder geval opviel) naaldbomen zagen. Heel bijzonder na palmbomen, bamboe bomen en alle andere tropische bomen die we de afgelopen weken gezien hadden. De omgeving van Malino is heuvelachtig met rijstvelden en omgeven door bergen, valleien en verschillende watervallen. Het staat ook bekend om zijn fruit en groenten (o.a. de gele passievrucht en boomtomaat (tamarillo). We zouden de komende nacht verblijven in een kleine guestroom, behorende bij ‘ Villa Tengah Sawah’, het buitenverblijf van Jacqueline van Tari Travel die onze reis zo voortreffelijk georganiseerd heeft. We hadden van reizigers onderweg al gehoord dat ze een ontzettend mooie villa bezit op een hele mooie locatie. Dit was dan ook niet gelogen. Helemaal afgelegen, hoog, midden tussen de rijstvelden stond daar dan de villa en een guest room (waar wij zouden overnachten). Wat een mooi uitzicht over de rijstvelden had je hier. We kwamen later op de middag aan en konden genieten van een mooie zonsondergang. Wauw, wat is het hier mooi! En wat jammer dat we hier maar een nachtje zouden blijven. Je kon wel heel goed merken dat Malino hoog gelegen is. Toen de zon weg was, was het er behoorlijk fris. ’ s Avonds gingen we in het stadje Malino eten. Hiervoor moesten we weer een heel stuk rijden met de auto. De chauffeur bracht ons hier gelukkig veilig naar toe en…..ook weer terug ☺. De volgende ochtend hebben we buiten (met uitzicht over de bergen en rijstvelden) heerlijk kunnen ontbijten. Jacqueline (Nederlandse die in Sulawesi woont) zorgt ervoor dat haar gasten het aan niets ontbreekt. Ze heeft hiervoor medewerkers in dienst, Sandy en Danny, die dit hartstikke goed doen. We hebben zelfs weer een keer hagelslag kunnen eten…. We kregen die ochtend ook nog even een rondleiding door de Villa zelf. Deze wordt ook verhuurd aan gasten. We waren nog meer onder de indruk. Wat een mooie villa en wat een uitzicht had je van hieruit…. Wat hadden we hier graag willen overnachten…. En wat is de omgeving er toch mooi. Dat hadden we de middag daarvoor al gezien, maar in de ochtend leek het nog wel mooier te zijn. We overlegden even met elkaar en besloten om te vragen of we nog een nacht langer mochten blijven, maar dan in de Villa. Die was die nacht immers niet bezet. We hadden telefonisch overleg met Jacqueline en dit was geen probleem… Dit betekende wel dat we een dag minder lang in Bira zouden zijn, maar dat hadden we er graag voor over. We gingen helemaal blij op pad met Sandy (naast huishoudelijk medewerker ook gids) voor een wandeling door de prachtige omgeving. We liepen eerst door de rijstvelden waar we de mensen hard aan het werk zagen. Het was tijd om nieuwe rijsplanten te poten. Werk dat voor het grootste deel door vrouwen wordt gedaan. De mannen doen het andere werk. Mooi om deze mensen echt aan het werk te zien en nog meer inzicht te krijgen in hoe het verbouwen van rijst in zijn werk gaat. Het was er erg glibberig en modderig en met de valpartijen in de Bada-vallei nog in ons achterhoofd waren we erg voorzichtig ☺. Gelukkig kwamen we er deze keer zonder valpartijen vanaf. We liepen vervolgens een Buginees dorpje in. Eerst bezochten we een ‘basisschool’. We werden hartelijk ontvangen door de ‘ Kepala Sekolah’ (hoofd van de school). Johannes heeft nog even gevoetbald met een aantal leerlingen. En ook heeft hij nog even ‘Nederlandse’ les in een klas gegeven. Tja…. Een echte onderwijzer he…. Hij kon het niet laten! We hebben thee gedronken met het hoofd en een aantal leerkrachten. We zagen de kinderen vooral buitenspelen, waarschijnlijk doordat het bijna de viering van Onafhankelijkheidsdag (17 augustus) was. We zagen dat het geen rijkdom op de school was en besloten dat we vanuit Nederland hen wat noodzakelijke spullen op zouden sturen. We overlegden met hen wat zij konden gebruiken. Dit werd erg gewaardeerd. Nadat we de school bezocht hadden liepen we het dorpje door. Een mooi bergdorpje met ontzettend vriendelijke mensen. We gingen ook nog even naar een koffie ‘ fabriek’ kijken. De machine stond buiten bij een huis, maar was helaas niet in werking. Wel grappig dat dit een ‘ fabriek’ genoemd werd. We werden bij de mensen binnen uitgenodigd om koffie/thee te drinken. Het huis stond te koop en we kregen een hele rondleiding door het huis. Als we het wilden kopen of als we mensen in Nederland kenden die het zouden willen kopen, dan moesten we het maar laten weten… Bij deze dus, mocht je interesse hebben… ☺ Toen we het dorpje uitliepen, gingen we op weg naar een mooie (hoge) waterval. Het blijft toch indrukwekkend om te zien hoe al dat water met zoveel geweld naar beneden komt vallen. Nadat we terug waren, moesten we nog even wachten totdat we de villa in konden. Sandy moest hem nog even op orde maken. Geen probleem voor ons. Het zonnetje scheen regelmatig en de heerlijke ligbedden op het terras lagen perfect. Na een tijdje konden we dan toch onze intrek nemen in de villa. En we keken wederom onze ogen uit! Werkelijk aan alles was gedacht. Wat een mooie inrichting! We hebben die middag heerlijk relaxt in- en om de villa. Het dakterras liep bijna om het hele huis heen. En wat is het heerlijk zonnen met op de achtergrond het mooie zicht op de rijstvelden en de bergen…. Wat waren we hier gelukkig….en blij dat we er voor gekozen hadden om nog een extra nachtje hier te verblijven! ’ s Avonds werd er een maaltijd door Danny voor ons bereid die we op onze ‘eigen’ veranda hebben kunnen nuttigen. De volgende ochtend, moesten we al vroeg toch echt afscheid nemen van dit mooie plekje. Maar eerst konden we nog genieten van een heerlijk ontbijt met een laatste zicht op de prachtige sawa’s en de bergen. Vanuit Malino zouden we naar Bira rijden. Een rit van bijna 6 uur. We reden eerst nog hoger de bergen in. Dit was dan ook te voelen aan de temperatuur. Onderweg zagen we veel groente- en fruitteelt. We zagen zelfs dat er aardbeien werden geteeld. Ook kwamen we hoog in de bergen een aantal kassen tegen. Het was weer een mooie (maar hobbelige) rit. Onderweg passeerden we vele dorpjes. En ook nu zagen we weer veel houten huizen op palen (o.a. als bescherming tegen het water). In heel Sulawesi kwamen we vaak dit soort huizen tegen. We hebben er zelf ook geregeld in mogen overnachten. Er werd die dag (landelijk) een soort sportdag georganiseerd, vanwege de viering van Onafhankelijkheidsdag dat weekend. Leuk om dit in elk dorp weer terug te zien. Na zo’n 6 uur kwamen we dan eindelijk in Bira aan. De eerste nacht zouden we in Kaluku Kafe cottages aan het Ooststrand verblijven. Dit strand was erg vervuild en het zag er allemaal wat vervallen uit. Het leek wel of er een overstroming of iets dergelijks had plaatsgevonden. We hebben eerst heerlijk uitgerust. Later op de middag zijn we naar de openlucht werkplaats van de pinisi gelopen. Dit zijn grote houten zeilboten die handmatig gemaakt worden. Heel indrukwekkend om te zien. Ook zijn we die middag naar de haven gelopen. Tussen de rotzooi door…., maar een heerlijke wandeling. We waren echter blij dat we hier maar 1 nachtje zouden verblijven (hoewel het eten hier verrukkelijk was). De volgende ochtend werden we al vroeg opgehaald om naar onze laatste bestemming van deze reis te gaan. Bara Beach Bungalows. Ook in Bira, maar dan gelegen aan het Weststrand. Een waar paradijsje… Wit zand, turquoise zee, zon….. Hier zouden we het de komende twee dagen wel uithouden. Op het einde van de ochtend zijn we vanuit Bara Beach met een bootje naar een tegenoverliggend eiland gevaren; Pulau Lihukan. De zee was vrij wild, waardoor we pas op het eind van de ochtend veilig genoeg de overtocht konden maken. Voordat we bij het eiland zouden aanmeerden, zijn we vlak voor de kust bij een koraalrif gaan snorkelen. En ook hier konden we weer genieten van de prachtige, kleurrijke onderwater wereld. Helaas had Johannes een beetje pech toen hij uit het bootje het water in wilde springen. Hij kwam verkeerd terecht waardoor hij naast het water ook een stuk koraalrif raakte…… En dat was een pijnlijke ervaring…. ☹ Nadat we ruim een uur gesnorkeld hadden, hebben we de middag op het eilandje doorgebracht. Heerlijk eten, een lekker ligbedje, een boekje, een boom, de zon…… Meer hadden we echt niet nodig! De volgende dag was helaas alweer onze laatste dag. En die stond in het teken van genieten van de zon, met een boek op een ligbedje en het maken van een heerlijke strandwandeling. Het Weststrand is een breed zandstrand dat hiervoor uitermate geschikt is. We hadden hier zo nog een aantal dagen kunnen blijven. Wat was het hier mooi en heerlijk relaxt. Maar ja, na bijna 5 weken was het toch echt tijd om weer richting huis te gaan. Die nacht werden we al rond 3.30 uur opgehaald om vanuit Bira naar Makassar te rijden. Vanuit Makassar zou ons vliegtuig op het einde van de ochtend naar Jakarta vertrekken. Het was een autorit van zo’n 5 uur. En voor de afwisseling konden we nu eens genieten van een nieuw aangelegde weg zonder de ons zo bekende hobbels en bobbels. Die dag werd Onafhankelijkheidsdag gevierd. We zagen onderweg allemaal feestelijk geklede mensen en verschillende plechtigheden. Bijzonder om dit nog even mee te pikken. Vanaf Makassar vlogen we via Jakarta en Dubai naar Frankfurt. Na een dikke 40 uur reizen, kwamen we dan eindelijk weer aan in ons eigen huisje in Venray.
Wat kunnen we terugkijken op een ontzettend mooie reis. Het begon verdrietig en emotioneel vanwege de vliegtuigramp MH17 en het besef dat er een grote kans was geweest dat wij in dit vliegtuig hadden gezeten…… Dit heeft met name in het begin veel impact op ons gehad, maar we hebben gelukkig toch de knop om kunnen zetten en hebben vervolgens met volle teugen van deze prachtige reis genoten. Wat hebben we veel gezien, gedaan en meegemaakt. Eerst bij de familie op Ambon. Het voelde met name voor Johannes weer als thuiskomen. Wat was het fijn om de familie weer te zien. Voor Johannes is het extra fijn om tante Orpa en oom Hans te kunnen bezoeken, omdat hij zijn ouders al zo lang moet missen en dat ondanks dat zijn oom en tante zo ver weg wonen het direct heel vertrouwd voelt om hen weer te zien. En eindelijk hebben we kunnen zien op wat voor een mooi plekje oom Hans woont! En wat hebben we weer heerlijk gegeten op Ambon! Vervolgens onze rondreis op Sulawesi. We zijn helemaal verliefd geworden op dit prachtige eiland. Jungle, bergen, vulkanen, rijstvelden, karstgebergte, savanne, meren, witte zandstranden, koraalriffen, helder zeewater….. Te veel om op te noemen. Wat een prachtige en afwisselende natuur hebben we gezien. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de vele, bijzondere diersoorten en planten die we zijn tegengekomen. Naast deze mooie natuur hebben we ook verschillende culturen en bevolkingsgroepen op Sulawesi gezien, zoals de Minahassers in Noord-Sulawesi, de Buginezen in Zuid-Sulawesi, de Bajau (zeenomaden) op en rond de Togean Islands en natuurlijk de Toraja in Tanah Toraja bij wie we een zeer indrukwekkende begrafenisceremonie hebben mogen bijwonen. Doordat Sulawesi nog niet zo toeristisch is en nog heel authentiek, hebben we vele momenten gehad dat we geen of nauwelijks andere toeristen tegenkwamen, maar daarentegen hebben we ontzettend veel lieve en aardige mensen uit Sulawesi ontmoet. We hebben regelmatig van dichtbij hun leefwijze en gewoonten mogen ervaren. Een zeer waardevolle dimensie aan onze reis. Ook blijft het bijzonder om met name als ‘ Belanda Putih’ een bezienswaardigheid te zijn voor de lokale bevolking. Regelmatig willen ze dan ook met je op de foto (en soms willen ze zelfs even je blanke huid voelen).
Kortom we hebben genoten van een zeer afwisselende reis, vol met hoogtepunten, waar we nog lang met veel plezier en heimwee aan terug zullen denken!