Togean Islands

Togean Islands 7-11 augustus 2014

We werden in de ochtend al om 6.00 opgehaald om vanuit Tentena naar Ampana te reizen. Een rit van zo’n 6 uur, maar ook weer door een mooi gebied, voor een groot deel langs de prachtige kustlijn. We zullen het maar niet meer over het wegdek hebben….We raken er langzaam maar zeker steeds meer aan gewend. Op het einde van de ochtend kwamen we dan eindelijk in Ampana aan. Onze boot zou rond 14.00 vertrekken vanaf Marina Cottages. Een mooie plek aan zee. Het was geen straf om hier nog een paar uurtjes te moeten wachten. Op een gegeven moment werd er gezegd dat onze boot (een speedboot) er om 13.30 zou zijn. Blij om te horen want we waren zo benieuwd naar de Togean Islands. Deddie, de gids, wilde heel graag blijven totdat we daadwerkelijk op de boot waren gestapt. Echter het werd al 14.00 en de boot was er nog steeds niet. Deddie moest nu toch echt gaan. Hij vertelde dat het ook wel vaker voorkwam dat de boot er pas om 16.00 was. We hoopten nog even heel hard dat, dat vandaag niet zou gebeuren. Gelukkig om 15.15 kwam er iemand om te zeggen dat we met zijn boot mee zouden gaan en dat hij die even zou ophalen….. En dat duurde en dat duurde…..Uiteindelijk zijn we rond 16.15 met een boot weggevaren. En helaas was het geen speedboot, waardoor we er zo’n 3 uur over hebben gevaren. Er waren ook geen bankjes of iets dergelijks in de boot waardoor we de hele trip op de houten vloer tussen de bagage hebben gezeten. Ach ja, dit maakte het avontuur alleen maar groter. Je moet er toch echt wat voor over hebben om op de paradijselijke Togean Islands te komen! Onderweg zagen we de zon in de zee zakken. Een mooi gezicht. Maar als die zon eenmaal weg is, is het ook zo pikdonker. En daar voeren we dan in het donker in een op het oog niet zo heel stevig bootje, midden op zee. Tegen 19.00 uur kwamen we dan eindelijk aan op het eiland Bomba (een van de Togean Islands). We zouden de komende vier nachten verblijven in Island Retreat. Helaas was het dus al donker toen we aankwamen, waardoor we niet goed konden zien of we wel echt op zo’n paradijselijk plekje waren aangekomen…. Op Island Retreat staan maar een beperkt aantal cottages. De lunch en het diner worden gezamenlijk genuttigd in het restaurant. Na even onze spullen in onze cottage gezet te hebben, begaven we ons daar naar toe voor het diner. We kwamen daar meteen in gesprek met de overige gasten. Er bleek ook een stel uit Amsterdam te zijn waar we die avond gezellig mee gekletst hebben. Zij gaven nog een heel belangrijke tip…… Als je etenswaren bij je had was het heel belangrijk om deze niet in je huisje te laten rondslingeren vanwege de ratten die er op afkwamen. Zij hadden dit ook weer van andere gasten gehoord en gaven aan dat zij de tip hadden gehad het eten in een zak buiten op een hoge plek op te hangen. Dit hebben wij na het eten dan ook maar meteen gedaan! Op Island Retreat is geen stromend water, dus we mochten ons de komende dagen weer mandi-en. Na de viezigheid in de Bada-vallei, hadden we tot onze opluchting nu een mooiere en schonere mandi-bak tot onze beschikking. We begonnen het badderen vanuit een mandi-bak zelfs prettig te vinden…… En dan zouden we thuis onze hele badkamer gaan verbouwen?? ☺ De cottages zijn gemaakt van hout en zijn gedeeltelijk open. We hoorden die nacht van alles om ons heen… heel dichtbij….. (zou het een rat zijn??) maar we lagen gelukkig beschermd in onze klamboe……
De volgende ochtend werden we verrast door de schoonheid van het plekje waar we neergestreken waren. Wauw….. het is er echt een paradijsje. De foto’s die we vantevoren op internet hadden opgezocht, hadden niet ‘gelogen’. Hier zouden we het de komende dagen vast wel volhouden. En gelukkig…. Ook het zonnetje scheen. De dag kon dus niet meer stuk. Helaas zagen we ook dat er toch nog iets van etenswaren in een rugzak had gezeten…. De rat kon er helaas niet gemakkelijk bij en had meteen maar een stuk van de rugzak meegenomen. Dit verklaarde wellicht wel wat we die nacht allemaal (van zo dichtbij) gehoord hadden. Toch ook maar buiten even kijken hoe het met onze zak met eten gesteld was. Grrrr…. ook hier had een rat/ratten huisgehouden….. en ook de mieren hadden de weg naar ons eten gevonden. Toch maar even een andere oplossing zoeken…. Dan maar in de koffer, in de hoop dat ze daar toch echt niet door heen kunnen bijten! Die dag hebben we een heerlijke relax-dag gehad en genoten van het mooie plekje waar we neergestreken waren. Het rif voor Island Retreat was al erg mooi. Wat een mooie gekleurde, bijzondere vissen zwommen hier rond. De volgende dag wilden we toch ook graag nog op een andere plek gaan snorkelen. We konden met de boot van de duikers mee, zodat we op de ‘duikplek’ konden snorkelen. Wat een diepte en wat mooi zo’n koraalmuur diep naar beneden. We hadden het geluk dat we op 2 prachtige plekken, niet eens zo ver van ons eiland vandaan, hebben mogen snorkelen. We zagen weer heel veel gekleurde, mooi gevormde vissen. Maar ook een groepje van 4 hele grote vissen. De naam hiervan zijn we helaas vergeten…, maar ook de duikers hadden deze vissen gezien en blijkbaar waren het toch wel heel bijzondere. Wel jammer om te zien dat hier ook met dynamiet gevist is/wordt (een echte bedreiging voor het prachtige koraal). Gelukkig komt het wel steeds minder voor, omdat deze eilanden sinds 2004 een nationaal park zijn geworden. Hoe dan ook was het snorkelen een hele ervaring (met een rode rug en rode billen tot gevolg….) In de middag hebben we weer heerlijk op ons eigen eiland kunnen relaxen en snorkelen. De volgende ochtend wilde Johannes de keukenstaf gaan helpen in de keuken en Janneke wilde weer heel graag mee met de duikers. Het plan was namelijk om een atoll te bezoeken. Een bijzonder rif met een eiland geheel onder water…. Een interessante plek. Helaas gooide het weer roet in het eten… Het keek erg donker en men was bang dat er een storm op komst was. Het weer kan er van het ene op het andere moment ineens omslaan, waardoor het niet verantwoord was om te gaan. Er werd besloten om na de lunch te bekijken of het dan wel mogelijk zou zijn. Die ochtend heeft Johannes de lunch mee bereid (bereiden en roosteren van de verse vis die, die ochtend gevangen was). Gezellig om samen met de kookploeg bezig te zijn en hun verhalen te horen. Met de lunch werd duidelijk dat ook die middag er niet gedoken/gesnorkeld kon gaan worden. Het ging helaas ook nog enorm regenen. Wat een domper…. Maar we hadden gelukkig genoeg te lezen bij ons, zodat we ons niet hoefden te vervelen. Dan maar lekker chocola en koekjes in bed eten (de consequentie hiervan wordt straks duidelijk….)Dit was helaas onze laatste dag op de Togean Islands al en we hadden gehoopt dit toch op een andere manier af te kunnen sluiten. Maar ondanks dat kunnen we terugkijken op een aantal geweldige dagen. Wat was het leuk om met de overige gasten echt in contact te komen. Doordat je maar met een beperkt aantal mensen bij Island Retreat bent en je samen aan tafel alle maaltijden nuttigt, kom je heel gemakkelijk met elkaar in contact. We hebben mensen uit Parijs, Amsterdam, San Francisco en Berlijn ontmoet. Leuk om te horen waar zij vandaan komen, wat ze al gezien hebben en wat hun plannen zijn! En wat kregen we toch telkens lekker eten voorgeschoteld. Ongelooflijk waar de koekploeg ons telkens mee verraste. Er waren geen vaste eettijden, dus we werden telkens geroepen als het eten klaar was. Het was geen luxe resort, maar dat had nu juist zijn charme En het feit dat het een plekje is dat moeilijker te bereiken is, maakt dat het niet toeristisch en nog authentiek is. Er komen vooral veel backpackers en dat geeft een gezellige en ongedwongen sfeer waar wij ons heel prettig bij voelden. Ook is er geen telefonisch bereik, laat staan internet/wifi. Voor ons was dit voor een aantal dagen wel eens goed en prettig. Maar het lijkt ons erg lastig als je hier (voor langere tijd) woont. Er schijnt wel ergens een plekje te zijn waar je met de boot naar toe kunt gaan en waar je bereik hebt. De eigenaresse (Sylvie) gaat een of meerdere keren per week met de boot naar Ampana om te kijken of er nog reserveringen et cetera zijn.
De laatste avond lagen we voor het eten nog even op bed te lezen, toen we geritsel bij onze koffer hoorden…. En ja hoor, daar was een rat bezig met onze koekjes (eten lag even niet in de koffer!). Die nacht werd Johannes wakker van (waarschijnlijk) een rat die over zijn gezicht liep….. Oeps, we hadden chocola en koekjes in bed gegeten en toen zullen er vast kruimeltjes op bed terecht zijn gekomen. En daar waren we al achter…. Ratten ruiken alles wat maar met eten te maken heeft…… Ontspannen slapen zat er toen niet meer in…. Wat dat betreft waren we blij dat dit het laatste nachtje hier was, maar wat zouden we de rest allemaal gaan missen.
Rond 9.30 in de ochtend, voeren we met de boot terug naar Ampana. Dit keer wel met de speedboot, omdat we samen met de eigenaresse van Island Retreat naar Ampana zouden varen. Onderweg stopten we nog even bij een sea gypsie village. Sea gypsies zijn de bewoners van de Togean Islands, ook wel Bajau genoemd. Het zijn zeenomaden die voor een groot deel van de tijd op het water wonen (op hun houten boten). Ongeveer halverwege de boottocht was er weer telefonisch bereik. De boot werd een paar keer even stilgelegd, zodat er gebeld kon worden door Sylvie. Zij had ook contact met de chauffeur die ons in Ampana zou opwachten. Echter door een landverschuiving, zou hij er pas 2 uur later zijn…. Dan maar weer wachten bij Marina Cottages. Dat waren we daar wel gewend….
Met een vertraging van zo’n 3 uur reden we uiteindelijk iets voor 14.00 aan richting Palu. Een rit waarvan gezegd werd dat dit zo’n 10 uur zou duren. Onderweg zagen we waar de landverschuiving de dag ervoor was geweest. De hele weg was verschoven en allerlei huizen stonden in het water en de modder. Dit alles vanwege de heftige regenval. Het was tragisch om te zien! Wij baalden gisteren nog enorm van de regen, doordat we niet konden zwemmen en snorkelen. Maar deze mensen hadden zoveel schade en rotzooi door die regen! Waar zeurden wij dan nog over!
We reden weer langs de prachtige kustlijn. Het was echter een ontzettend lange rit. Tegen de avond reden we door Poso. Hier zijn een aantal jaren geleden veel gevechten geweest tussen christenen en moslims. Heftig om huizen en kerken te zien die compleet uitgebrand/vernield waren. Net na middernacht kwamen we uiteindelijk aan in Palu. Hier hadden we een luxe hotel, zonder ratten waar we heerlijk geslapen hebben. En wat was die warme douche weer een keer fijn!!
De volgende dag vlogen we vroeg in de middag naar Makassar. Onze laatste dagen zouden we doorbrengen in Zuid-Sulawesi.