Noord-Sulawesi Juli 2014

Noord Sulawesi 22-28 juli 2014

Tangkoko, Pulisan en Tomohon

Tangkoko
Vanuit Ambon vlogen we ‘s ochtends vroeg via Makassar naar Manado in Noord Sulawesi. Op het vliegveld stond een chauffeur ons al op te wachten. Onze eerste verblijfplek zou aan de rand van het Tangkoko reservaat zijn in Tangkoko Lodge. Onderweg hier naar toe werden we meteen verliefd op Sulawesi. Wat een mooie, groene natuur. We hadden wel gelezen over de mooie natuur in Sulawesi, maar dit overtrof toch echt onze verwachtingen! En wat ons verder opviel was dat het er over het algemeen erg netjes uitzag. In Tangkoko Lodge werden we vriendelijk ontvangen. Een uur na aankomst begon onze eerste wandeltocht in het Tangkoko-Batuangus park, met als doel het spotten van tarsiers (spookdiertjes). Ze worden spookdiertjes genoemd omdat hun ogen spookachtig oplichten als er met licht op geschenen wordt. Het is een van de kleinste aapjes ter wereld (10 cm, staart 20 cm, gewicht 100 gram). Een ranger (Paris) begeleidde ons bij deze wandeling. In het begin liepen we over gebaande paden en we hadden allebei eigenlijk op een iets avontuurlijker wandeling gehoopt. Maar we werden op onze wenken bediend. Na een tijdje gingen we van het hoofdpad af en moesten we ons letterlijk en figuurlijk een weg door de dikke begroeiing heen banen. We klommen een heel stuk naar boven tot we bij een plek kwamen met een dikke, holle boom waar verschillende tarsiers zich verscholen hielden. Bij zonsondergang komen deze diertjes tevoorschijn. Vorig jaar toen we in Borneo waren, hadden we ook gehoopt om dit bijzondere beestje te zien. Helaas was dit toen niet gelukt. Maar….. nu hadden we geluk. We zagen verschillende spookdiertjes in de holle boom verstopt zitten! We hebben een hele tijd naar deze bijzondere diertjes kunnen kijken. Ondertussen was het echter donker geworden. En…. we moesten nog terug lopen naar de lodge. Een nog groter avontuur…. Afdalen door de dikke begroeiing in het donker. Gelukkig hadden we onze zaklantaarns bij ons, zodat we toch nog een beetje konden zien waar we liepen. Toen we niet meer tussen de hoge bomen liepen, zagen we een schitterende hemel vol sterren. Zoveel sterren hadden we nog nooit bij elkaar gezien. Magic!!
De volgende ochtend vertrokken we al om 5.00 voor nog een wandeling. Dezelfde ranger begeleidde ons hierbij. In de vroege ochtend kun je genieten van de prachtige natuur die aan het ontwaken is. We hebben zo’n vier uur gewandeld en heel veel moois gezien (slangen, maleo-vogel, koeskoes-beer, nogmaals het spookdiertje, de roodgeknobbelde neushoornvogel, zwarte makaken, bijzondere vogels, oude bomen van meer dan 200 jaar oud, et cetera). Bijzonder om te zien was de zwarte makaken-kolonie waar we op een gegeven moment middenin stonden. Het is een makaken-soort (the crested black macaque) die alleen in Noord-Sulawesi voorkomt. Deze kolonie bestaat uit zo’n 100 apen die van tak tot tak springen, elkaar achterna rennen, bij elkaar zitten et cetera. Prachtig om te zien en dat van zo dichtbij. Deze makaken zijn in tegenstelling tot de makaken in bijvoorbeeld het apenbos bij Ubud (Bali) nog niet ‘ verpest’ en agressief geworden door de toeristen die hen te eten geven. Tijdens het bewonderen van deze apenkolonie werd op een gegeven moment de roodgeknobbelde neushoornvogel (een kaketoe) hoog in de bomen boven ons gespot. Wat een grote, bijzondere vogel. Hij bleef daar een hele tijd rustig zitten, zodat wij hem goed hebben kunnen bekijken en konden constateren dat hij inderdaad een grote rode knobbel op zijn snavel had. Tijdens de wandeling hoorden we ook een aantal keren het luide geklapwiek van een neushoornvogel die overvloog. Tijdens de wandeling hebben we ook nog twee koeskoes-beren (buideldieren en familie van o.a. de koala-beer) gespot; een moeder en haar jong.

Pulisan
Na deze bijzondere wandeling werden we weggebracht naar onze volgende verblijfplaats; Pulisan. Een paradijselijk plekje middenin de jungle aan een wit strand. De zee is er prachtig helderblauw en vanaf het strand kun je al snorkelen bij een rif. We zouden er eigenlijk met de boot naar toe varen, maar doordat de zee erg wild was, werd er voor gekozen om ons per auto te vervoeren. De auto kon ons echter maar brengen tot aan de rand van het dorpje. Vanaf daar moesten we een tochtje door de jungle maken (zo’n 20 minuten). Dit waren we ondertussen echter gewend. Onze bagage werd gesjouwd door twee vrouwen die een soort handdoek op hun hoofd rolden waarop ze onze koffers droegen. We hebben met respect gekeken hoe vliegensvlug ze hiermee het junglepad af liepen. We konden hen maar met moeite bijhouden en dat zonder bagage. Het kleine ‘resort’ bestond slechts uit een aantal chalets. Ons chalet lag meteen aan het strand. Ontbijt, lunch en diner werden gezamenlijk genuttigd in het restaurant. We hebben hier vooral heerlijk uitgerust en genoten van de ontzettend mooie plek. Wat is het heerlijk om in te slapen met de geluiden van de zee en de jungle op de achtergrond. Op de tweede dag hebben we een wandeling van bijna een uur gemaakt naar Longbeach. Ook een ontzettend mooi plekje. Het was een flinke wandeling met veel klimmen en dalen. We moesten op een gegeven moment zelfs onder een laaghangend hek kruipen (je had ons moeten zien ☺). Maar het was de tocht meer dan waard! Wat is het dan geweldig om een strand als een plaatje uit een reisgids voor je alleen te hebben. We waren er de enige toeristen, alleen een aantal locals waren verderop het strand te zien. De laatste dag dat we op Pulisan verbleven hebben we een snorkeltrip gemaakt. We gingen met een boot op weg naar twee ontzettend mooie snorkelplekken. Wat is het toch telkens bijzonder om te ontdekken wat zich onder het wateroppervlak allemaal afspeelt. We hadden een gids bij ons die ons de mooiste dingen onder water kon laten zien. In de late namiddag wilden we nog snel even een heuvel beklimmen waar vandaan we een mooi uitzicht over het gebied zouden hebben. Er stond in onze papieren aangegeven dat het een kort klimmetje zou zijn. We begonnen dan ook nietsvermoedend, op onze slippers, aan dit korte klimmetje….. Het werd ons al snel duidelijk dat het geen kort klimmetje zou zijn…. En dat er ook geen geplaveid paadje naar de top zou leiden. En ondertussen was het ook nog vrij hard gaan waaien. Maar ja, we hadden nu eenmaal a gezegd, dus…. die top moest bereikt worden. Maar na een klimpartij hoort ook nog een afdaling….. en dan zijn slippers toch echt niet zo handig… Achteraf gezien een niet ongevaarlijk avontuurtje! We waren dan ook blij dat we weer heelhuids beneden aankwamen.

Tomohon
De volgende dag werden we door een gids (Jeffrey) en chauffeur opgehaald om naar de omgeving van Tomohon te gaan. Tomohon is een stadje in de bergen in het Minahasa gebied. In dit gebied bevinden zich verschillende actieve vulkanen. Tomohon staat ook bekend als het bloemenstadje. Er worden veel bloemen en planten verbouwd. Op weg naar Tomohon hebben we eerst het openluchtmuseum Taman Purbakala Sawangan bezocht. Het staat bekend om zijn 144 stenen sarcofagen, ook wel waruga’s genaamd. Het zijn de vroegere graven van welgestelden van verschillende Minahasa-stammen. De doden werden samen met hun bezittingen in foetushouding in een uitgeholde steen met deksel geplaatst. De arme mensen werden echter begraven in een uitgeholde boomstam. Vervolgens hebben we Japanse grotten bezocht. Deze grotten werden in de tweede wereldoorlog onder leiding van de Japanners aangelegd met name voor opslag van goederen. Ze werden uitgehold door plaatselijke bevolking. Nadat de grotten echter klaar waren, werden zij door de Japanners geexecuteerd. Na het bezoek aan deze grotten zijn we naar de markt van Tomohon gegaan. Deze markt staat bekend om de verkoop van geroosterde hond, aap, vleermuis, slang, rat en muis. Hoewel we hierop voorbereid waren, was het toch heftig en luguber om dit met eigen ogen te zien. Er lagen nog levende honden helemaal versuft in een kooi, te wachten om gedood te worden. Het was een erg bloederig gedeelte van de markt, omdat deze dieren ter plekke geslacht worden. Je kunt je wel voorstellen hoe wij daar op onze slippertjes zo snel mogelijk door heen gelopen zijn….! Naast dit lugubere gedeelte werden er echter ook veel vruchten en groenten verkocht. Dit had meer onze interesse. Nadat we de markt van Tomohon bezocht hadden zijn we gaan lunchen aan het Tondanomeer. Het derde grootste meer van Indonesie. Na de lunch hebben we het dorp Woloan bezocht. Hier worden houten huizen gebouwd. Het is eigenlijk een grote showroom. Men kan er een houten huis uitzoeken (of samen ontwerpen). Na de koop wordt het huis afgebroken en opgebouwd op de plek die de koper in gedachten heeft. Als laatste activiteit van de dag bezochten we nog een Chinees tempelcomplex. Vervolgens gingen we naar ons resort. Dit resort heeft een geweldige ligging met uitzicht op de vulkaan Lokon. Daarnaast staat het bekend om zijn prachtig aangelegde tuinen. We hebben nog een mooie blik kunnen werpen op de Lokon vulkaan. Naar de kratterrand van deze vulkaan zouden we de volgende dag gaan klimmen. De volgende ochtend hebben we in de mooie tuin met uitzicht op de vulkaan heerlijk kunnen ontbijten, alvorens we aan de klim zouden beginnen. Deze klim was een heel avontuur. We moesten letterlijk klimmen en klauteren over de versteende lavastroom die door de laatste uitbarsting was ontstaan (ergens rond 2001). Maar ook deze tocht was meer dan de moeite waard! Wat een belevenis om aan de kraterrand van deze vulkaan te staan, zonder dat er ook maar een enkele andere toerist in de buurt was, alleen wij met z’n tweeen en de gids. We zijn een heel stuk om de kraterrand gelopen, zodat we een goed zicht hadden op de krater met zijn kokendhete, borrelende water. Wat een indrukwekkend natuurverschijnsel en zo bijzonder om dit van dichtbij te kunnen aanschouwen. De penetrante zwavelgeur namen we maar voor lief. Na hier een hele tijd vol bewondering doorgebracht te hebben, moesten we toch echt weer een keer naar beneden. De afdaling was zo niet nog avontuurlijker dan de beklimming….. We zijn er gelukkig toch redelijk ongeschonden van afgekomen. We waren erg blij dat Jeffrey, onze gids, ons had voorgesteld om deze vulkaan te gaan beklimmen i.p.v. het bezoek aan de Mahawu vulkaan die eigenlijk op het programma stond. Deze laatste vulkaan wordt namelijk door erg veel toeristen bezocht waardoor het zijn natuurlijke karakter een beetje heeft verloren. Onze gids gaf aan dat als hij inschat dat zijn ‘gasten’ het fysiek en conditioneel aankunnen om de Lokon vulkaan te beklimmen, hij dit dan soms voorstelt.…. Lucky us!! Nadat we beneden weer veilig aangekomen waren, zijn we naar het Linow meer gereden. Een prachtig vulkanisch meer. Op verschillende plekken zie je het water borrelen. Ook de zwavelgeur is hier niet te missen…. En afhankelijk van de lichtinval verandert ook de kleur van het meer. Vervolgens zijn we naar warmwaterbronnen gereden in de buurt van de Soputan berg. Hier heeft Janneke heerlijk in het warme (hete) water gezwommen. Het water was er zo heet dat je, je er maar langzaamaan in kon laten zakken. Maar wat een verwennerij voor de spieren die zo hard hun best hadden gedaan tijdens de klimtocht. En die zwavellucht…. Och ja, we raakten er al aan gewend. In een gedeelte van het water, mocht je niet komen omdat dit zo ontzettend heet was. De locals die op de sawa’s aan het werk zijn, koken hierin soms hun meegebrachte eieren voor de lunch. Hierna zijn we teruggegaan naar het hotel. We hebben onder het genot van een kopje thee (met pisang goreng) nog even genoten van het panorama op de vulkaan die we die ochtend beklommen hadden. Vervolgens moesten we dan toch echt afscheid nemen van dit mooie plekje en zijn we naar een hotel dichtbij het vliegveld van Manado gebracht. Onderweg liet de gids ons nog 1 bijzondere locatie zien, namelijk het derde grootste Christusbeeld ter wereld. Het grootste beeld staat in Polen, maar het meest bekend is het beeld dat in Rio de Janeiro staat. De volgende dag hadden we een vroege vlucht naar Makassar in het zuiden van Sulawesi. Hierover een volgende keer meer! ☺