Ambon 2014

Ambon juli 2014

Op dinsdag 15 juli begon er weer een groot avontuur voor ons. ’ s Avonds vlogen we vanuit Frankfurt naar Jakarta met een overstap in Dubai. In Jakarta moesten we nog even een paar uur wachten voordat onze vlucht naar Ambon zou vertrekken. In de vroege ochtend kwamen we dan eindelijk in Ambon aan. Alles bij elkaar hadden we er zo’n 30 uur reizen opzitten. Nadat we even wat gerust hadden zijn we in de middag op de thee bij tante Orpa (jongste zus van de vader van Johannes) in Batu Gantung gegaan. Wat was het fijn om elkaar na een jaar weer te zien! Voor de verandering regende het een keer niet en konden we lekker buiten gaan zitten voor het huis en de kerk. Aan deze kerk, de Gereja Betlehem, wordt al zo’n 5 jaar gebouwd door de kerkgemeenschap. Veel familieleden zijn hier nauw bij betrokken. We konden zien dat er in een jaar tijd weer hard aan gewerkt was. Vol trots gaf Charlie (zoon van tante Orpa) ons een rondleiding in de 4 verdieping tellende kerk.
Na onze eerste nacht in Ambon werden we wakker met het vreselijke nieuws over de vliegtuigramp in de Oekraine. We kregen verschillende verontruste berichtjes binnen. Gelukkig waren wij al veilig aangekomen in Indonesie, maar het nieuws over deze vreselijke ramp raakte ook ons heel erg. We realiseerden ons op een gegeven moment dat we ontzettend veel geluk hebben gehad. We hadden namelijk eerder gekeken naar een vlucht op donderdag 17 juli vanuit Amsterdam naar Jakarta. Grote kans dat we dan wellicht met deze rampvlucht waren gegaan. Dit besef hakte er diep bij ons in. Die nacht hebben we dan ook nauwelijks geslapen. En nog steeds, zoals bij zovelen, is het niet te beseffen wat er met al die mensen is gebeurd die in dat vliegtuig zaten en bijvoorbeeld net als wij op weg waren naar een mooie, avontuurlijke reis in Indonesie. Het voelde met name in het begin heel gek dat wij hier proberen te genieten van al het moois wat we zien en gaan zien. Dat wat deze mensen ook van plan waren, maar bij wie de toekomst abrupt is afgenomen. We hebben ons echter voorgenomen om met volle teugen proberen te genieten van ons avontuur. Het leven is veel te betrekkelijk. Dat blijkt maar weer eens.
De volgende dagen hebben we weer veel familieleden bezocht en heerlijk gegeten bij zowel bung Max en tante Tien als bij tante Orpa waar ook tante Tien weer heerlijk gekookt had. Natuurlijk ontbraken de Molukse frikandelletjes ook dit jaar niet! Het record van Bram vorig jaar hebben we samen helaas niet verbroken ☺!
Wat meteen opviel toen we in Ambon arriveerden was de oranjegekte voor het WK-voetbal. Er liepen nog veel mensen in oranje shirtjes, de Nederlandse vlag kwamen we erg vaak tegen, er waren oranje geverfde auto’s, scooters en zelfs huizen. Ook de naam Ambon Manise werd in de oranje kleur gehesen. En volgens de verhalen, was de gekte tijdens het WK en met name tijdens de wedstrijden onvoorstelbaar. Men was massaal voor Oranje en er werd op een groot plein gezamenlijk de wedstrijd bekeken. Bij iedere wedstrijd was er helaas ook tenminste 1 dode te betreuren. Het meest treurige verhaal was toch wel dat van een club-eigenaar die tijdens de halve finale zijn hele vermogen had ingezet op Oranje. En we kennen helaas allemaal de afloop van deze wedstrijd…… De man kreeg na afloop dan ook een hartaanval en overleed.
We hebben weer van bijna alle soorten vervoersmiddelen die er op Ambon zijn gebruik gemaakt, zoals de becak (fietstaxi), de angkot (lokaal vervoersbusje) en de ojek (brommer-taxi). De drukte en hectiek in het straatbeeld met verkeer dat door elkaar krioelt en te pas en te onpas toetert, wende gelukkig ook weer vrij snel. Een dag hebben we een auto met chauffeur gehuurd waarmee we naar het Molukse museum zijn gegaan; Museum Siwalima. Hier werd de geschiedenis van de Molukken getoond met veel aanschouwend materiaal waardoor je er een goed beeld van kreeg. Vervolgens hebben we roedjak gegeten in Natsepa. Roedjak is een culinaire specialiteit van Ambon en met name Natsepa. Het wordt gemaakt van pinda’s, rietsuiker en fruit en nog een aantal specerijen (boemboe). Nadat we ons buikje gevuld hadden zijn we naar de natuurlijke warmwaterbaden in Tulehu gegaan. Het water was ontzettend heet (panas), maar het is ons uiteindelijk toch gelukt om er in ieder geval met de benen een hele tijd in te blijven…..
Nadat we uitgebadderd waren, zijn we naar het mooie strand van Liang gegaan. Pantai Liang. Een ontzettend mooi strand met helderblauw water. Net een paradijsje. Hier waren we bijna de enige bezoekers. Helaas moesten we eerst nog even in de auto schuilen i.v.m. de regen, maar gelukkig werd het snel genoeg droog, zodat we in ieder geval toch even van de zon en de mooie omgeving konden genieten.
Op zondag hebben we de katholieke kathedraal bezocht die dicht bij het hotel ligt. We hebben daar een kaarsje gebrand voor de oma van Janneke die pas gestorven is.
’ s Middags zijn we namens Linda voor haar vader, bung Bram boodschappen gaan doen. Zijn zoon Frenkie en kleindochter Audra gingen met ons mee. Onderweg zijn we nog naar het ouderlijk huis van de vader van Johannes gegaan. Vervolgens zijn we bij bung Bram op bezoek geweest.
Op de laatste dag wilden we heel graag naar oom Hans (jongste broer van de moeder van Johannes) in de bergen. De vorige keren mochten we niet naar hem toe, omdat dit veel te gevaarlijk was i.v.m. de vele regenval. In Ambon is het momenteel moesson tijd. ’ s Ochtendsvroeg kwam oom Hans al naar beneden om ons in het hotel te bezoeken. Afhankelijk van het weer zou er gekeken worden of het veilig was om dit keer wel bij hem op bezoek te gaan. We hadden gelukkig…. Het had niet veel geregend en het was droog. Op goed geluk met de ojek naar de bergen. Een heel avontuurlijke tocht met bergweggetjes die steeds smaller werden. Maar wat een mooie natuur…. Uiteindelijk konden we niet meer verder rijden en moesten we nog een heel eind te voet dalen naar het huis van oom Hans. Maar dit was zeker de moeite waard. Wat woont hij daar mooi. Hoog in de bergen, midden in de jungle, met op de achtergrond de zee! Dit hadden we niet willen missen!
De laatste avond was er een blues avond in ons hotel. Verschillende familieleden kwamen hier naar toe voor een gezellige afscheidsavond. Het was een hele speciale avond omdat er allemaal belangrijke mensen uit Ambon-stad waren gekomen, waaronder de burgemeester. Wat een muzikaal talent heeft Ambon! We hebben zeer verschillende optredens gehad van lokale artiesten. En er zat nauwelijks een valse noot tussen. Heel indrukwekkend! En toen werd het dan toch tijd om weer afscheid van de familie te nemen. Het moeilijkste afscheid hadden we echter de avond tevoren al gehad toen we afscheid moesten nemen van die lieve tante Orpa. Ze heeft ons bijna platgeknuffeld…. En wij haar! We hopen dat dit afscheid niet voor altijd is en dat we als we weer een keer terugkomen in Ambon, we weer van haar mogen genieten.